ৰামনবমী নাটক ৫৩ কাম। বাৰু মোৰ কথা কগই যা। নিগ। বাৰু বপাঁ ! নেপথাৰ পৰা। বপা বহা! বন্ধয়েৰ যাবলৈ ধৰিছে? (ইতি প্ৰস্থান ) ৰামচন্দ্ৰ। বন্ধো আহাঁ! ৰামচন্দ্ৰৰ প্ৰবেশ কাম। গা বেয়া বোলে। কিনো হইছে? ৰাম। মোৰ নৰীয়াটো তুমি জনাই। কাম। নহয় তেও ভালকৈ কোয়া চোন? ৰাম। বন্ধ,। তুমি যদি ভাল কৰা তেহে ভাল, নতুবা মৰণ। কাম। বাৰু! কোয়া। ৰাম। বোলা বন্ধো! মোৰ যত্নত এটি নহয়। হেকান নেপাৰা আব্দ নোসোম ৰাও। (30) কাম। বাৰু! ৰাম। কালি সন্ধ্যা বেলিয়া মোক ফলনীৰ বাৰিৰ নাহৰ গছৰ তলত থই, তুমি ফল তুলিবলৈ গলা। মোৰ টোপনীয়ে ধৰিলে দেখি তাতে অলপ শলোঁ। তাতে কেইজন মান তিৰোতাৰ হাইত মোৰ টোপনী ভাগিল। সাৰ পায় দেখোঁ এটা অতী ৰূপবতী স্বৰ্গৰ অপেশ্বৰা যেন চোয়ালী, মোৰ ইফালে যেন আহিছে। তেওঁৰ সধবাৰ লক্ষণ নাই। তেওঁৰ দেখিবৰ পৰা মোৰ মন অস্থিৰ হইছে। তেওঁক নেপালে বন্ধ, ময় নিশ্চয় মৰিম। তেওঁৰো মোৰ প্ৰতি মন ধাবমান হোয়া প্ৰমাণ পাইছো। কথা-বাৰ্ত্তা হবলৈ নোৱাৰিলোঁ। বন্ধো! তুমি যদি ৰক্ষা নকৰা, তেন্তে মোৰ মৰণ জানিবা। এতিয়া তোমাৰ হাতত পৰিলোঁ যি বোলা যি কৰা সেই হব। কাম। বন্ধো! কোনটীনো? তিনিটী চোয়ালী আছিল দুটী বিধবা এটা সাধবা। ৰাম। এই দৰ্টীৰ এটী। কাম। কোনটী? ৰাম। ময় নিচিনো তেওঁ যিটী বয়সিয়াল আব্দ দীঘলিকৈ সিটী নহয়। কাম। অঃ বাজিলো। নবমী? শিৰকান্ত জীএক? ৰাম। নবমীনে? হাঁ নবমী! মহানবমী! যদি তুমি উদ্ধাৰ নকৰা, মোৰ দশমী দশা উপস্থিত। ( স্বগত ) হাঁ প্ৰিয়ে নবমী!
