ৰহদৈ লিগিৰী অষ্টম অধ্যায় সাধন নে ব্যভিচাৰ? ৯৫ ইয়াৰ পিছদিনা আগমানন্দ স্বামীয়ে ৰাতিপুৱাৰে পৰা দেৱী পূজাৰ নিমিত্তে এটা ডাঙৰ আয়োজন লগালে। ৰাতিপুৱাৰে পৰা ফুল, বিশেষকৈ ৰক্তজবা ফুল, বেলপাত ইত্যাদি গোটালে। ৰক্ত চন্দন পিহি ল'লে। ৰাতিপুৱা গা-পা ধুই শংখ-ঘণ্টা বজাই গোসাঁনীৰ পূজা কৰিলে। পুৱাৰ বেলাৰ ভোগ অন্ন ব্যঞ্জন তৈয়াৰ কৰি গোসাঁনীত লগাই আশ্ৰমৰ তিনিওজনকে ভগাই-বটাই দিলে। নিজে সমস্ত দিন উপবাসে ৰ'ল। গধূলি হলত বাবাজীয়ে গোসাঁনী ঘৰৰ দুৱাৰখন মাৰি বাহিৰত শ্ৰৱণানন্দৰ হতুৱাই শংখ-ঘণ্টা বজোৱাই পঠা এটা গোসাঁনীৰ আগত বলি দি লৈ তাৰ পিছত গোসাঁনীক সেৱা-পূজা কৰি পঠাটো কাটি-বাছি মাংস তৈয়াৰ কৰি লৈ সেই মাংস প্ৰায় দুসেৰমান ডোখৰে ডোখৰে এসেৰমান ঘিউত ভাজি ল'লে। বাকী মাংস শ্ৰৱণানন্দৰ হতুৱাই বেলেগ তৰকাৰী ৰন্ধাই অন্নে সৈতে শ্ৰৱণানন্দ, ৰহদৈ বাৰীচোৱা চাকৰ এই তিনিজনক পেটভৰি খুৱালে। তাৰ পিছত সকলোৰে খোৱা হ'লত আগমানন্দই গোসাঁনীৰ আগত সেই ভজা মঙহ আৰু এটেকেলি মদ নিবেদন কৰি লৈ গোটেই টেকেলি মদ মুখত কলকলকৈ ঢালি দি পিলে। তাৰ পিছত ভজা মঙহবিলাক ডোখৰে ডোখৰে খালে। খাই-বৈ কিছু কিছু ভজা মঙহ ঠাল এখনত লৈ আৰু লগতে ধূপ, দীপ, ভাত আৰু মঙহৰ নৈবেদ্য আৰু এযোৰ শাৰী কাপোৰ লৈ মাজনিশামান হওতে ৰহদৈৰ ঘৰৰ ভিতৰত সোমাই দুৱাৰ বন্ধ কৰি ল'লে আৰু প্ৰায় দুঘণ্টামান বেলিৰ পিছত ওলাই আহি নিজৰ ধুনিৰ কাষত পৰি থাকিল। তাৰ পিছৰ দুদিনতো আগমনান্দই সেইদৰে সাধন কৰিলে। আগমানন্দৰ সাধন হেনো সিদ্ধি হ'ল। পাঠক-পাঠিকা, ৰহদৈক লৈ দুৱাৰ ঘৰ মাৰি আগমানন্দই মদ-মঙহ খাই লৈ কিটো সাধন কৰিলে আমি ক'ব নোৱাৰোঁ। কামাখ্যাত এবেলি এজন ভাটিৰ জমিদাৰে এজনী বামুণৰ কুমাৰী ছোৱালীৰ ভৰি দুখানত ধূপ, দীপ, নৈবেদ্য, বস্ত্ৰ, টকা ইত্যাদি দি পূজা কৰা নিজ চকুৰে দেখিছোঁ কিন্তু গাভৰু বিশেষ ৰহদৈৰ নিচিনা ৰূপৱতী গাভৰুক তান্ত্ৰিকে কিটো সাধন কৰে পাঠক-পাঠিকাসকল, আমিতো ক'ব নোৱাৰোৱেই বোধকৰো আনেও ক'ব নোৱাৰে। সৰ্বসাধাৰণে হয়তো ইয়াতেই ব্যভিচাৰ দেখে; কিন্তু আমি ডাঠি ক'ব নোৱাৰোঁ ই এটা নিৰ্দোষ সাধন নে ব্যভিচাৰ। আমাৰ মনেৰে ইও এটা নিৰ্দোষ সাধনেই হ'ব পায়।
