এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৪
ৰহঘৰা।
(১৫)
“মোমাইৰ ঘৰৰ গাই লেখি দুধ-কোঁৱৰ হ'লে,
“দুপিঠ সাদা’ পুথিৰ দৰে আটায়ে ভৰিৰে ঠেলে
গোৱালৰ ঘৰতো কৃষ্ণ হয়,
মুনিৰ বংশত ৰাক্ষস ৰয়,
তৰ্ক নকৰি কৰা থিৰ শাস্ত্ৰ বিচাৰি চাই;
জাত-কুলত, খিতাপত কাৰো পৈতৃক পট্টা নাই।
(১৬)
“ইয়াৰ ভিতৰত যি অধম বুজিও নুবুজা হয়,
তাক হে আমাৰ বিবেচনাই বাহিৰ হবলৈ কয়।
‘ক নাজানি ৰত্নাৱলী’
পঢ়া সকলক দিলে বলি,
উঠিব আমাৰ সমাজ বুৰাই উন্নতিৰ নতুন বান;
পৰৰ মূৰত খোৱা দলেই কৰিছে যতমান ”
(১৭)
নৌ হওঁতেই ভট্টাচাৰ্য্যৰ কবলগীয়া অন্ত,
জঁপিয়াই উঠিল ভেকুলী জাঁপেৰে গোসাঁই বামুণ-সন্ত।
“বামূণ হৈ ভট্টাচাৰ্য্যই,
সমাজত এনে কথা কয়,
ধৰ ইয়াক এখুলা দিওঁ, আগলৈ গুচোক লেঠা;”
খিতাপীদলেও বলে—“ঠিক, অতি বিতোপন কথা।
