এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৩
দেশোদ্ধাৰকৰ মহাসভা।
(১২)
‘সৰু-বৰ সকলোৱে সমানে শিক্ষা পালে,
দেশৰ অৱস্থা উন্নত হয় জ্ঞানীসকলে বোলে।
( যি) আপোনপেটীয়া মইমত,—
পশু-প্ৰকৃতিৰ মূৰ্খ সিহঁত;
সিহঁতেই আমাৰ দেশৰ শত্ৰু,— ফুলৰ মাজৰ পোক;
ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাত সেই বিলাকৰ ভেটি উছন্ হোক!”
(১৩)
ভট্টাচাৰ্য্যই শুনি বোলে,— “ধ্ৰুৱ সত্য কথা;
ঠিক গাইছা দাস-ঘোষ মোৰ প্ৰাণৰ গাঁথা।
আহা আমি মিলি-জুলি,
শিক্ষাৰ অৰ্থে হিয়া খুলি, .
উঠি-পাৰি লাগি যাওঁ, স্বাৰ্থৰ ভেঁটা ভাঙি;
মিছা জাত-কুল নষ্ট যাওক, শিক্ষাই ধৰোক দাঙি।
(১৪)
“এক জাতি, এক ধৰ্ম্ম, এক উৎসাহ লই,
এক উদ্দেশ্যৰ মহাসিন্ধুত সকলে মিলোঁগই;
বামুণ শূদিৰৰ মুখাবোৰ,
দলিয়াই ভাঙি পেলোৱাঁ ওৰ;
মিছামিছি ভেকোভাওনা দেখিও উঠে হাঁহি;
হোৱা নাই নে সেইবিলাক ইমান দিনেও বাহী?
