এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৫
দেশোদ্ধাৰকৰ মহাসভা
(১৮)
উঠি গ'ল কোলাহল, বসুমতী কঁপিল;
নৱগ্ৰহত নবৈ অস্ত্ৰৰ ঝন্ঝননি উঠিল।
কোনোৱে ললে খাগৰী কাপ,
কোনোৱে ধৰিলে দীঘল জাঁপ,
কোনোৰ “ঘোচা", কোনোৱে শোটা, কোনোৱে
হোকা-চিলিম,
কোনোৱে ক'লে—“একে খুন্দাই দাঁতৰ গুৰি ছিঙ্গিম।”
(১৯)
কোনোবা থাকিল লগুণ খামুচি গায়ত্ৰী মন্ত্ৰ মাতি;
কোনোবা উঠি শাওৰে স’তে জপিলে মালাগুটি।
অভ্যাসগুণত খিতাপীহঁতে,
হোঁহকা ললে ডাবিৰে স’তে,
দাস ঘোষ লাগি গ'ল ভট্টাচাৰ্য্যৰ পিচত;
লাগি গ'ল কুৰুক্ষেত্ৰ নৱগ্ৰহৰ টিঙত।
( ২০ )
জনচেৰেক হল আধা মৰা, জনচেৰেক হ’ল খোঁৰা;
জনচেৰেকে তাৰে ওপৰত উঠি ল’লে ঘোৰা।
পেটুৱা গোসাঁইৰ ওলাল পেটু,
চিঞৰ-বাখৰত ফাটিল টেটু,
গছৰ আগৰ গৃধ্ৰৰাজে কথাটো কৰি টং,
চোঁ মাৰি একে চোঁচাই ললেহি প্ৰভুৰ সং।
৭
