এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৬
ৰহঘৰা
ইয়াকে ভাবি কৰিলে তাকে,
কিন্তু নাখাই কেনেকৈ থাকে?
চৈধ্য দিনত মাক-পুতেক থাকিল দুয়োটা মৰি;
ধনীয়ে বেলে—“এদিনতে শতুৰু শালিলা হৰি।
থকা হলে আজিটো দিন,
নৰলহেতেন ভো্কৰ চিন,
পষব পাচত লঘোন দিয়েই পাৰিলেহেতেন ৰ’ব;
কেনেকৈ জানিম এদিনতে যে এনেকুৱাটো হ’ব!
ধনীৰ ফালেও পৰিল টান,
হেৰাল শ্ৰুতি বুদ্ধি-জ্ঞান,
তথাপি তেওঁ অপেক্ষা কৰিলে চাবলৈ পৰীক্ষাৰ ফল;
পেটৰ ভোকত তললৈ পেটকৈ দীঘল দি পৰি ৰ’ল।
ৰাতিয়েই ধনীৰ উঠিল জ্বৰ,
বাগৰি ফুৰিলে গোটেইটো ঘৰ,
গঞা এজনে দেখিলে পুৱা ভিতৰ প্ৰবেশ কৰি,
ধনবোৰ বুকত বান্ধি লই ধনীৰাম আছে মৰি।
ইফালে সিফালে চকু ফুৰাই,
গঞাই ধনবোৰ নিলে ভৰাই,
মহা ফস্তিৰে গোটেই জীৱন সেই ধনেৰেই খালে;
ৰাইজে মাথোন ধনীৰামৰ ভেলটো ঘৰত পালে।
⸻
