সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:ৰত্নমণি.djvu/৬৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
 
ষষ্ঠ অধ্যায়।

বিদ্ৰুম-বা পোৱাল মণি।

নাম।

 প্ৰবাল মণিকে বিদ্ৰুম মণি বোলে, অসমীয়া মানুহে ইয়াকে পোৱাল বুলি কয়। এতদ্ভিন্ন ইয়াৰ আৰু কেইটী মান নাম আছে; যথা—পলা, মুঙ্গা, অঙ্গাৰক মণি, অম্বোধি বল্লভ, ভৌম ৰত্ন, ৰক্তাঙ্গ, ৰক্ত্যকাৰ, লতা মণি, কিশলয়, বীণাদণ্ড, নূতন পত্ৰ। এই বিলাক নাম আছে মাত্ৰ, কিন্তু সচৰাচৰ ব্যৱহাৰ হোৱা দেখা না যায়।

বিদ্ৰুমৰ উৎপত্তি বিবৰণ।

 অনন্ত দেৱে বলো অসুৰৰ অন্ত্ৰলই কেৰলাদি দেশত নিক্ষেপ কৰিছিল, যি যি ঠাইত সেই অন্ত্ৰ পতিত হইছিল সেই সেই ঠাইতে মহাগুণ সম্পন্ন বিদ্ৰুম মণি উৎপন্ন হল।

বিদ্ৰুমৰ স্থূল গুণ।

 বিদ্ৰুমৰ স্থূলতঃ মধুৰত্ব, অম্লত্ব, কফ পিত্তাদি দোষ নাশিত্ব, স্ত্ৰী বিলাকৰ বীৰ্য্য কান্তি কাৰিত্ব, ধৃতে মঙ্গল দায়ীত্ব, এবং পাপা লক্ষ্মী নাশিত্ব, শীতত্ব, সাৰকত্ব, কষায়ত্ব, স্বাদুত্ব, বান্তিকাৰিত্ব, কান্তি কাৰিত্ব, চক্ষুৰ্হিতত্ব,গাত্ৰ সুৰঙ্গক, এই বিলাক গুণ আছে।

বিদ্ৰুমৰ প্ৰাকৃতিক গুণ।

 বিদ্ৰুম মণি যদি জৱা ফুল কিম্বা ৰাতুল মণিৰ নিচিনা