এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৫
ৰণ্ জেউতি
লৰে কৰ্ণ বীৰ পূৰ্ণাহুতি লই
নাচিছে তেজৰ ধাৰে;
পূৱাতে সূৰ্য্যক তেজেৰে পাৰ্থৰ
যাতে অৰ্ঘ্য দিব পাৰে।
কৰ্ণক আগচি ৰোধে হৈড়িম্বই
হাবি-হুবা ভাঙ্গি খেদে গছলই;
কাঠে কাঠে পৰি উগাৰিছে জুই
জলকি জলকি জলে;
শব্দ কি উৎকট! ঘোৰ ঢেৰেকনি!
ধ্বনিত ধৰিত্ৰী টলে!
দেৱৰ অস্ত্ৰেৰে কৰ্ণ শক্তিমান
জোৰে কাৰ্ম্মুকত বাছি দিব্য বাণ
চকু পচাৰতে বীৰ ঘটোৎকচে
আৰম্ভিলে মায়া ৰণ;
ঘনে উল্কাপাত ঘনে বজ্ৰাঘাত
ঘনে শিলা বৰিষণ;
লৰে ভৰিতল, লৰিল আকাশ,
লৰে জাকে জাকে—কি যে মহাত্ৰাস!
পলাব নোৱাৰি ভৰিত কান্দিছে,
তথাপিতো ৰক্ষা নাই।
