এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৩
ৰণ্ জেউতি
পকায় দুচকু, পেলাবহে যেন
চকুৰে মুচৰি মাৰি।
পিঠিৰ ফালেদি পৰি জপিয়াই
আগৰ কৰ্ণক দিলে সৰুৱাই
দুয়ো মায়াবীৰ মায়া ইন্দ্ৰজাল,
এই নাই, এই আছে!
ৰণ মাদলত ভমকি ভমকি
ৰণৰ জেউতি নাচে!
জ্বলি ৰবিসুত ৰথেৰে নতুন
দোৱচিছে ৰণ জুৰি ধনুৰ্গুণ,
ৰোধিলেহি ভীমে প্ৰলয় মন্দ্ৰেৰে
শিলাবৃষ্টি কৰে শৰ,
এৰি হৈড়িম্বক ঘূৰি অলায়ূধে
ভীমলই দিলে লৰ।
লাগিল হৈড়িম্ব সেনাৰে কৰ্ণৰ;
জুই উঠি যায়,—কি যে ধনুৰ্দ্ধৰ!
এৰি ধনুৰ্ব্বাণ গদাৰে আগত
ভীমে যুঁজে ৰাক্ষসেৰে;
বজ্ৰাঘাত ঘোৰ, ভাঙ্গি যায় গদা,
কেঁৱে কোনোটিকে নেৰে।
