এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৫
ৰণ্ জেউতি
হাতীৰ দুৰ্গেৰে ঘেৰি মায়া কৰি চুৰ
হুঙ্কাৰে সি মহাগজে দাঙি তাৰ শুঁৰ।
ঋষ্যশৃঙ্গে গড়াঁলত নাগ-মায়া দেখিলত,
গৰুড় মায়াৰে মাৰে ছিৰাছিৰ কৰি;—
ৰণক্ষেত্ৰ লৰি গল ইৰাৱান পৰি।
লক্ষ্য কৰে ঘটোৎকচে সুদূৰত থাকি,
গজবলে দুৰ্য্যোধনে ধৰিছেহি ঢাকি।
বিকট চিৎকাৰ কৰি ধুমুহা বেগেৰে লৰি
ভেদিলে দুৰ্জ্জয় দুৰ্গ প্ৰাস আঘাতেৰে,
হত্যা দেখি জালি গল ভীষণ ক্ৰোধেৰে;
অমোঘ দানবী শূল হানে লক্ষ্য কৰি,
শেষ হওক দুৰ্যোধন, থক সিও পৰি।
নিমিষতে হাতীটিৰে ৰোধি আৰ্য্যশৃঙ্গবীৰে,
পলালে সি পদব্ৰজে নেজানি কলই,—
ৰক্ষা পৰে দুৰ্য্যোধন সেই বাৰলই।
সিংহনাদ ঘটোৎকচে কৰে ঘনে ঘনে
নাদ শুনি গাজি যায় গাঙ্গেয়ৰ মনে,—
“যোৱাঁ দ্ৰোণ, জয়দ্ৰথ, অশ্বত্থামা মহাৰথ,
সমূলি বিপন্ন সউ ৰজা দুৰ্য্যোধন,
জলি উঠে ঘটোৎকচ, কৰাঁ নিবাৰণ।”
