এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৯
ৰণ্ জেউতি
দেখে—ইকি বুকু পাতে গুৰু পিতামহে!
কি সতে হানে নো শৰ, প্ৰাণে যে নসহে।
চকিল হিয়াৰ তাঁৰ নয়নত অন্ধকাৰ,
দুবাহু শিথিল হল, গাণ্ডীব সৰিল,
বিজয়ৰ যত আশা নিগমে হৰিল।
স্বজনত কঁপি যায় অস্ত্ৰ-উপচাৰ,
মুখ ভৰি তোলে পাৰ্থে যুক্তি বিতণ্ডাৰ।
শুনি কিনো হাঁহিটিৰে সাৰথিয়ে ধীৰে ধীৰে
গালে এনে বিশ্বজিনা আতমাৰ গান,৪৭
ধন্য হল জগতেৰে গাণ্ডীবীৰ প্ৰাণ।
দেখুৱালে বিশ্বৰূপ পূৰ্ণ ভগৱানে,
পৰিস্কাৰ হল পথ, দেখা দিলে জ্ঞানে;
কৰি আত্ম-সমৰ্পণ সাৰ্থক পাৰ্থৰ মন,
বজ্ৰৰ মুষ্টিৰে ধৰি নিজ শৰাসন
বীৰদৰ্পে টঙ্কাৰিলে,—স্তম্ভিত ভুবন।
এনেটি ৰূপকে দেখি মানী দুৰ্য্যোধনে
খুজিছিল বান্ধি থব দম্ভেৰে যতনে।
অতি-মান কৌৰবৰ পদে পদে অথন্তৰ,
ভালেটি সুধিলে ভীষ্মে কৰি আয়োজন,—
“মহাবল পৰাক্ৰান্ত হিড়িম্বা-নন্দন;—
