এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৭
ৰণ্ জেউতি
—শুনি ধ্বনি যুধিষ্ঠিৰে আকাশলে চায়,
নিমাতে নয়ন মুদি প্ৰণতি জনায়।
— থিৰ হল শান্তনৱ, অন্তৰেৰে কৰে স্তৱ, ৪৩
“আহিলা আহিলা তুমি, সুদৰ্শনধাৰী!”—
নয়নেদি বই গল চকুলো দুধাৰি।
—কাৰ্ত্তিকী পূৰ্ণিমা সেই পৰি কি মনত ৪৪
কান্দিছে বিদুৰে, আজি তেনেটি দিনত
মুৰলীটি নবজাই কৰিছা কি যদুৰায়?
বাউলী গোপিনী লৰি আহে কেনেকই,
কেনেকে বা ফিৰি যায় কৃষ্ণ লই লই?
দিয়া যদি বৰিষণ কিয় বজ্ৰপাত?
নিয়া যদি কোলালই কিয় কৰাঘাত?
ভয়ঙ্কৰ ইযে ধ্বনি ভায়ে ভায়ে হনাহনি!
মৃত্যুৰে আবৰি ধৰি কাক কেনি নিলা,
নুবুজিলোঁ, হে কৃষ্ণ! কিনো এই লীলা।
খন্তেক তবধ মাৰি কঁপে ৰণথলী,
ভেৰী শঙ্খ পটহৰ উঠে খলখলি।
বাদ্যৰো লাগিল ৰণ, ফাটিল আকাশখন;
হাতী ঘোঁৰা চিঞৰেৰে ছাড়ে সিংহনাদ,—
প্ৰলয় মেঘৰ সি কি ভীষণ নিনাদ!
