এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩১
ৰণ্ জেউতি
ইফালেদি হুজ গল, চক্ৰৱাল পাৰ হল,
ৰলগই মগধেদি সৰযুৰ তীৰতে;
উৰিল ওৰেটি ৰাতি ৰামায়ণী গীততে।
খোজ ললে খৰকই হস্তিনালৈ পোনকই,
কেবা দিনো গই গই চমু যেন চাপিলে,
উলাহত ৰণুৱাৰ মনোবল বাঢ়িলে।
এদিনা আবেলি বেলা দেখেগে’ সেনাৰ মেলা
অদূৰত সিংহদ্বাৰ ৰিণি ৰিণি ৰিণিকে,
—বগলি-নিচান উৰি চিকিমিকি জিলিকে।
লৰি গল অগ্ৰদূত আছে য’ত কুন্তীসুত
যথাৰীতি শিষ্টাচাৰে নিবেদন কৰিলে,
শিবিৰত প্ৰবেশৰ অনুমতি খুজিলে।
সহদেৱে শঙ্কা কৰি কলেগে ভীমক লৰি,—
“আহাঁ দাদা বেগেতাই ধৰোঁ লগ আগতে,
জানোচা ৰুক্মৰ দৰে ঘূৰি পৰে পাকতে।” ২৬
ভায়েকক ধৰি লই ভীম আহে কই কই,—
“ঘটোৎকচ আত্মা মোৰ, নিজানৰ সাধনা,
নকৰাঁ ৰুক্মক ভাই তাৰে সতে তুলনা।
কাতিকে’ কৃষ্ণলে’ চাই কলে যিহে কেটেৰাই,
নেদেখিলা ৰুক্ম তাৰ অভিমানী মনটো,—-
অকলে দিব সি জিনি এই মহা ৰণটো।
