ফুলাম পাৰিত পৰি দেখে তাৰ সলিলত,
আকাশে মুখনি চায় নীল স্বচ্ছ দাপোণত।
কাষত লাজেৰে বহি—এয়ে যে প্ৰথমবাৰ—
বুকুৱে বুকুৱে দেখি চিনে ছবি আপোনাৰ।
হিয়াৰে হিড়িম্বা নাৰী,—দেহি এনেনো লাজুকী,
চকুত পৰিলে চকু লাজে খেলে লুকালুকি,
চকুৰ কোণেদি চাই যতখিনি দেখা পায়
দেখে কি নতুন ৰূপ! ৰ লাগি ৰল চাই,—
বজ্ৰতো দাৰুণ কি যে, কুসুম কোমল কিনো,
পুৰুষ ৰতন এনে দেখা নাই কোনো দিনো।
এনে এটি ৰতনকে হিয়াই হিয়াই আঁৰি
মৰমতে মৰি যাব খোজে আজি যত নাৰী।
ভীমেও এনেটি ৰূপ আগে ক’তো নাই দেখা,
নেজানে আছিলো যদি কেনিবাদি চিত্ৰলেখা। ১৮
অনিমেষ নয়নেৰে চায়ে আছে একেঠৰে
হেঁপাহ—হেঁপাহ যেন চায়ে ৰব এনেদৰে,
চায়ে আছে,—শুচি সেই পুণ্যৰ প্ৰতিমাখনি
মাতৃৰ আশীষ পৰি চৰে স্নিগ্ধ জিলিকনি,
হৰিদ্ৰা ৰাগেৰে ৰঞ্জা ৰূপটিৰে লখিমীৰ ১৯
গীতে গন্ধে ভৰি যেন কৰি আছে তিৰবিৰ।
নাই কোনো অনুলেপ, নাই তেনে আভৰণ,
স্বভাৱ-সুন্দৰ নাৰী এনেয়ে সি বিতোপন।
