এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭
ৰণ্ জেউতি
পুৱালে বাঢ়ে যে বল যদি সি হে নিশাচৰ,
নুমুৱাঁ তুৰন্তে তাক এয়ে তাৰ অৱসৰ।”—
হাঁহে বীৰ বৃকোদৰে,—“কূট পাশ খেলে মোৰে,
খন্তেক আঁতৰি চোৱাঁ আৰু সি কি ভাও জোৰে।
হাতৰ মুঠিত মোৰ সাঙ্গী এই ভালুকৰ
গৰকি মাৰিম তাক নেলাগিব বহুপৰ”—
সিটিয়ে গহৰি কৰে ৰাতিটি পুৱাই যক,
খৰধৰ ইজনৰ ৰাতিটিতে শেষ হক।
টুকিটাকি শেষ শক্তি ভমকি উঠিল জলি
লাগে ঘূৰি হাহাকাৰ জুৰি সেই ৰণথলী
বিজুলী ছটকে ভীমে দিয়েকি অজলাপাক
বজ্ৰবেগে গদাঘাত কৰিলে কুমতে তাক,
—কৰীকুম্ভ ভাগি গল মৃগেন্দ্ৰৰ আঘাতত!
খহনীয়া বৰগছ লুইতৰ গৰভত
বহি যায় যেনেকই, বহি গল, বুৰি গল,
উৰি গল প্ৰাণশক্তি—কাললে’ নোহোৱা হল!
পুৱালে আকুল ৰাতি। হিড়িম্বৰ নয়নত
নুপুৱালে আকুল ৰাতি আৰু এই জনমত।
ডঁৰিকীয়ে ঘাই পাতি ধৰে দেও ডঁৰিকক,
মৰিল আজিহে ব্যাধ,—বাঘ সি যে কালান্তক!—১৬
-
