পৃষ্ঠা:ৰণ্ জেউতি.pdf/১২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ৰণ্ জেউতি

ভাটীলই যোৱা বেলি কতনো ফিৰিল,
দুটিকই পোনা মোৰ আজিও নাহিল!”—
 কঁপি গল ওঁঠ দুটি নুফুটিল মাত,
খন্তেক বাটলে চালে, নপৰিল শাঁত।
জালি দিয়া হুতাহেৰে সুধিলে দুনাই,—
 “নেভাঁৰিবি বাছা অই, আছে নে জীয়াই?”—
উস্, কিনো আকুলতা মাতৃ-হৃদয়ৰ!—
বুকুত বাজিল শেল। কি দিওঁ উত্তৰ?
— জীয়াই? জীয়ায়ে আছে শুনা মোৰ আই,
চিৰজীৱী ব্যাসদেৱে ৰাখিছে জীয়াই,
সিদ্ধিদাতা হেড়ম্বৰ দিব্য লেখনীত
হিড়িম্বানন্দন সেই আজিও জীৱিত;
আজিও জীৱিত আই ভগদত্ত বীৰ
ভয়ঙ্কৰ পৰাক্ৰম ত্ৰাস অৰাতিৰ—
 “জীয়াই? জীয়ায়ে আছে পোনা দুটি মোৰ?”—

ৰ’লাগি চকুযুৰি বই গল লোৰ।
পাতলিল পলকতে মেঘৰ আন্ধাৰ,
মুকলি মনেৰে যেন কলে ঘূৰিবাৰ,—
 “সেই যে পোনাটি মোৰ দখিণপৰীয়া
নেদেখি মু’খনি যাৰ জ্বলে আজি হিয়া,