এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২
ৰণ্ জেউতি
‘শ্বহীদ’ৰ দিন আজি। গৌৰব অতীত—
উচুপি উঠিছে ঘনে কৰুণ ধ্বনিত।
গোচৰত জলে যেয়ে তাৰে গুণ কই
স্মৃতিৰ তৰ্পণ দিলে আজি দিনলই।
কত ফুল মৰহিল এই ফুলনিৰ,
কত বীৰ উপজিল বীৰপ্ৰসূতিৰ!
ৰূপে গুণে হীন যিটি তাৰো যে কথাটি
জননীৰ অন্তৰত বাজে দিনে ৰাতি,
উজাৰিল শোক আজি এটি এটিকই;
লগৰে ল’ৰাটি বুলি সোধে লাহেকই,—
কৰুণ কঁপনি তুলি প্ৰাণৰ বীণত
মাতৃৰ মুখৰ মউ পশিল কাণত,—
“শুনিলি নে, সোণ অই, ক’তো কোনো দিনে
কণাকণি কোনোবাই কৰা কোনো পিনে?—
দুটি মোৰ সিংহ-শিশু ৰিপুকুলজিনা
গুচি গল দলে বলে এইয়া সিদিনা।
কি যে সেই পয়োভৰ হাজাৰ হাতীৰ
খোজে খোজে কঁপিছিল লুইতৰ তীৰ,
পিতৃশত্ৰু পাত কৰা ৰণ জেউতিৰে ৩
ছাড়িছিল সিংহনাদ দুয়ো দুই তীৰে;
গল অই, চাই চাই মোৰ মুখলই
ধৰ্ম্মক্ষেত্ৰ কুৰুক্ষেত্ৰ তাৰ যুঁজলই!
