খিলাফত। নবাধন কেনানাৰ হাতত, ৬৫৫ খৃষ্টাব্দত (৩৫ কি:) হজৰত ওছমান মষ্টি। 'শহীদ' হ'লত মদিনা নগৰত শত্ৰুতা, বাক- বিতণ্ডা আৰু নানাপ্ৰকাৰৰ যোৰ বেমেজালিৰ পাচোৱা বতাহ ববলৈ ধৰিলে। সেই প্ৰবল ধুমুহাই গোটেই ইছলাম-ৰাজ্যক ভুল-গ্ৰুপৰ কৰি পেলালে। কোন মানুহক খলিফা-পদত বৰণ কৰা যাব, এই প্ৰশ্ন লৈ ভাঙ্গব হেদোলনি আৰম্ভ হ'ল! কজৰত মাবিবা, জোবেৰ, তলহা আৰু আলী, এই চাৰিজনৰ নাম জনসাধাৰণৰ মুখত উপযুক্ত বুলি ওলাইছিল। এই সময়ত কত মাবিয়া (1) মদিনাত নাছিল। গতিকে, বাকী তিনিজনৰ ন'জুৰ পৰাই এজন বাছি লব লাগিব। কেতবোৰ মিচিৰীয়ে আৰু ৰচৰাবামীবিলাকে ত্ৰিপলী বিজয়ী বিখ্যাত বীন জোবেৰ, কুফাবাসীবিনাকে চিৰিয়াৰ শাসনকৰ্তা মাবিয়াৰ, (1) হাষিৰা পিতাফৰ নাম আবুছুন নাম হ ভেগোষণ বিস্তৃত বিষৰণা গ্ৰন্থকাৰে লিখা "হুয়াখত মোহম্মদ"ত পঢ়ি চাঙm। ইজতে ভৰৰব পাসৰ কালত মাবিয়াই জিব বিকিনে সৈন্ডে ঘাম (বি) প্ৰদেশলৈ হে ভাড় খৃষ্টানবিলাকৰ লগত যুদ্ধ কৰি বীৰত্বৰ পৰিচয় দিবে আৰু শ্বাস প্ৰদেশ - হয়। তেওঁধ বাজধানী। (তওঁ এমন পৰাক্ৰান্ত শা বিল মোকলিম সাম্ৰাজায় খলিফা হবগৈ সদাৰতেৰ বাউতি আহিল আৰু হতে না খলিফা বুলি স্বীকাৰ নকল। এই ফৰ্ণীবি গুটিৰ পৰাই ৰছুল-ঋfo (:) শফি তেখেতৰ ঘনিষ্ঠ বন্ধুবিলাকব ইহু লাম ৰাজ্যত নেতৃত্ব আৰু বহু লোপ পায়। তেওঁ ১৯ বছৰ ৬ মাহ কাল ইহুলাম বাশাত একাধিপতি আছিল। তেৱেঁ ওমাইৰা বংশ প্ৰথ
