প্ৰতি নৱবৰ্ষৰ আগমনত
মিলনৰ দলিচা পাৰি
ভোদাভেদৰ প্ৰাচীৰ তৰি
ডেকা-গাভৰুৰ ওঁঠত ফুলা
হেজাৰ ফুলেৰে
হঁহুৱাই মালা গাঁঠে,
পানীৰ প্ৰতি স্পৰ্শই
ধোৱাই লৈ যায় তুলষিত হৃদয়ৰ ধুলিয়ৰি
হঁহুৱাৰ দুয়ো পাৰে
আনন্দৰ বন্যা বয়
শিলে শিলে চিক্ মিকাই
সোণ বৰণীয়া পানীৰ স্ফটিক্
যেতিয়া সংগীতে ঢৌ খেলে
চঞ্চল হৈ উঠে হৌহোৱাৰ গছ বন বিৰিখ,
একা বেঁকা সোঁতৰ গতিৰে বৈ যায়।
নাচোনৰ তাল দূৰ মোহললৈ।
|
|
|
সুদূৰৰ আলহী আহে
যোৰহাট, নলবাৰী অথবা ৰঙিয়া
কহুৱা ফুলা হেঁপাহৰ মানসেৰে
ছটিয়াই আৱেগৰ দেৱদাৰু।
দক্ষিণে অসম মেঘালয়ৰ সীমান্তত হঁহুৱা,
গাৰো, ৰাভা,বড়ো অথবা কিম্বা জনগোষ্ঠীৰ
বুকুৰে পাৰ হয়
শিকায় প্ৰতিজনক মৰম জৰীৰ বান্ধোন।
ভৰ বাৰিষাৰ বৰ বেজাৰ
কোলাহলৰ বৃহৎ জোঁৱাৰ
সহনশীল হঁহুৱাই তথাপি হাঁহে
তথাপি হাঁহিব
দূৰ দিগন্তৰ দৰে
হাঁহিয়েই থাকিব।
|
