এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
স্ত্ৰী পৰ্ব্ব।
এতেকে তেজিয়ো শোক মানিয়া বচন।
আপোন ৰাজ্যক তুমি কৰিয়ো গ্ৰহণ॥
হেন শুনি যুধিষ্ঠিৰ মনে গুণি জাতি।
মৌনে ৰহিলন্ত ৰাজা একোকে নমাতি॥
অনন্তৰে কৃষ্ণক বুলিলা ধনঞ্জয়।
শুনা প্ৰাণ সখী কৃষ্ণ দৈৱকী তনয়॥
ৰাজ্য হেতু আশা তেজিলন্ত যুধিষ্ঠিৰ।
কিন্তু ভীম দদাৰ মনত নাহি স্থিৰ॥
কিমতে লভিবো ৰাজ্য নেদেখো উপায়।
মিছাতে কৰিলো হেন সমৰ দুৰ্জ্জয়॥
মিছাতে সে পঞ্চ ভাই বনত ভ্ৰমিলো।
দেশান্তৰি হুয়া নানা ক্লেশক ভুঞ্জিলো॥
দীনজন সদৃশ ফুৰিলে নিৰন্তৰে।
দাস কৰ্ম্ম কৰিলোহো বিৰাট নগৰে॥
মিছাতে সে বধিলো সমৰে বহু প্ৰাণী।
নিষ্ফল ভৈলেক সবে জানা চক্ৰপাণি॥
বাঞ্চিত আছিল ৰাজ্য ভুঞ্জিবাক প্ৰতি।
বিঘিনি পাতিল যুধিষ্ঠিৰ নৰপতি॥
কিন্তু তযু বিনে প্ৰভু নেদেখো উপায়।
তোমাৰ অসাধ্য সংসাৰত একো নাই॥
ৰাজাৰ কৰিয়ো মায়া দূৰ নাৰায়ণ।
যেন ৰাজ্য ভুঞ্জিবে তাহান হোৱে মন॥
