পৃষ্ঠা:সৌপ্তিক পৰ্ব্ব.djvu/২০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬
সৌপ্তিক পৰ্ব্ব।

মুথে বস্ত্ৰ বান্ধিয়া কাটয় পঞ্চশীৰ।
এই মতে পঞ্চজনে কাটে মহাবীৰ॥
পঞ্চ মুখ বস্তুত বান্ধিলে দ্ৰোণসুত।
পাণ্ডবক নাশি মনে বৰ হৰ্ষযুত॥
সাৰ পাই শিখণ্ডী ধনুক নিলে হাতে।
কৰয় দাৰুণ যুদ্ধ দ্ৰৌণিৰ সহিতে॥
বানে বানে নিবাৰয় দ্ৰৌণৰ নন্দন।
এইরূপে দুয়ো কৰিলেক মহাৰণ॥
শিখণ্ডী সামৰ্থ্য মতে মাৰে দ্ৰোণসুতে।
দৈব বল হেতু তাৰ অঙ্গক নুফুটে॥
বজ্ৰ মুষ্টি মাৰে দ্ৰোণি শিখণ্ডীৰ মাথে।
গুড়ি হই গলে মুণ্ড বজ্ৰ মুষ্ট্যাঘাতে॥
এই মতে শিখণ্ডীক কৰিলে সংহাৰ।
একজনো অবশেষ নেৰাখিলে আৰ॥
পঞ্চ মুণ্ড লই দ্ৰোণী যায় আনন্দত।
দুইজন সঙ্গে আসি মিলিলে দ্বাৰত॥
দ্ৰৌণী কয় হলে মোৰ প্ৰতিজ্ঞা পুৰণ।
পাণ্ডব প্ৰভৃতি আৰু নাই কোনোজন॥
পঞ্চ পাণ্ডবৰ মুণ্ড দেখাহাঁ সাক্ষাতে।
দুৰ্য্যোধনে ভেটিবোহো বঁলা ত্বৰান্বিতে॥