এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৯
সূতিকা পটল।
শিৰে ঘাড়ে ৰৌদ্র লাগে ছায়া পড়ে অন্য ভাগে,
মস্তিষ্ক গলিত হয় তাৰ॥
দেখিলে কফৰ চিন, হৈয়া মাতৃ বুদ্ধি হীন,
অগনিত মস্তক সেঁকয়।
বুদ্ধি নাই জননী, তৈলে ভিজাৱয় শিৰ,
দুৰ্গুণতো দুৰ্গুণ হোৱয়॥
অঙ্গ নোহে পৰিষ্কাৰ, সর্ব্বাঙ্গে মলৰ ভাৰ,
ঘাও ফোড়া টোপাখহু হয়।
মস্তক সেঁকাৰ গুণে, তৈল দিয়াৰ দুৰ্গুণে,
হই উঠে প্ৰাণৰ সংশয়॥
⸻⸻
অজীর্ণৰ চিহ্ন আৰু উপায়।
লক্ষ্মী বোলে বিনােদিনী শুনা মােৰ বাণী।
নির্ম্মল ৰাখিবা বালকৰ কাঁথা-কানি॥
প্ৰস্ৰাৱৰ বস্ত্ৰ প্রতিদিন ধুই দিবা।
প্রস্ৰাৱত আৰ্দ্ৰ বিছানাত নথইবা॥
যদিবা বালকে উকিয়ায় ঘন ঘন।
জানিবা অজীর্ণ অগ্নিমান্দ্যৰ লক্ষণ॥
গুৰুপাক খাদ্য দুগ্ধ বর্জ্জিবা তাহাৰ।
শীঘ্ৰে দিবা সাগু আদি পাকৰ আহাৰ॥
প্রতি দিন বালকৰ জিহ্বা পৰীক্ষিব।
দইসৰা বান্ধি আছে যি দিন দেখিব॥
সেই দিন উদৰ অসুখ অজীর্ণত;
সেই দিন বালকক খুৱাইব যত
