এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৩
সীতা হৰণ নাটক
কপটী লক্ষ্মণ!
নোৱাৰ পূৰাব তই কপট বাসনা,
প্ৰভূৰ বিহনে
নেৰাখোঁ তিলেকো প্ৰাণ,
গোদাবৰী জলে;
কিম্বা অগনিত,
এৰিম নতুবা দেহ মহাবিষ খাই,
নকৰোঁ তথাপি স্পৰ্শ পৰ পুৰুষক।
নীচ মতি!
ধিক তোৰ ভাতৃ ভক্তি!
শতধিক জীৱনত তোৰ!
লক্ষ্মণ— কিবা দোষে দেবী,
বুলিলা দাসক আজি নিষ্ঠুৰ বচন?
শ্ৰীৰামৰ আজ্ঞাধীন ময়
ফুৰিছোঁ সততে আজ্ঞাপালি।
যাবৰ বেলিকা দাদা—
—বাৰে বাৰে কৰিলে নিষেধ;
কিমতে লঙ্ঘিব পাৰোঁ
যি আদেশ দিলে ৰঘু নাথে?
শত্ৰুৰ মাজত এৰি অকলে তোমাক
