এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭২
সীতা হৰণ নাটক
নহয় আঁতুৰ দাদা বিপদ সময়ে
নোলায় কাটৰ স্বৰ মুখত কদাপি।
হৰ-ধনু ভঙ্গ কালে,
ৰণত সিদিনা আৰু পঞ্চবতী বনে—
দেখিলা প্ৰত্যক্ষে তুমি ৰামৰ বিক্ৰম।
বধিব মায়াবী,
আনিব এতিয়া ধৰি সোণাৰ হৰিণ,
নকৰিবা চিন্তা দেবী স্বামীৰ কাৰণে।
সীতা— এয়েকি উচিত বাক্য বিপদ কালৰ?
বুজিলোঁ তোমাৰ মন;
ভৰতে হৰিলে ৰাজ্য বনত খেদাই
তুমি ল’বা ভাৰ্য্যা তাৰ!
তাকে ভাবি,
ৰাক্ষস শত্ৰুৰ মাজে এৰি মোৰ স্বামী
আছা তুমি নিশ্চিন্ত মনেৰে!
স্বভাৱতে বিমাতৃৰ ভাই
কিয় হব প্ৰকৃত্ব চেনেহ?
কিনো অভাগিনী ময়
ৰাক্ষস মায়াত ভূলি
পঠিয়ালোঁ প্ৰভু মোৰ—শঙ্কা কুল বনে
