এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৪
সীতাহৰণ-কাব্য
ব্যজনে লৰিছে দেহ মৃদু; তাৰ সহ
লৰিছে বিচিত্ৰ বস্ত্ৰ; চমকিছে হাতে
লৰি হীৰাময় বালা! মদন-আলয়
বক্ষোৰুহ যুগ মাজে, (দুই গিৰিচূড়া
মাজে যেন তৰঙ্গিনী বিমল সলিলা),
পডি হেম হাৰাবলী অমূল্য প্ৰস্তৰে
সুৰঞ্জিত, সুখ লাভে হাসিছে উজলি।
সুচিকণ কেশবন্ধে কাঞ্চন-কুসুম
কান্তিছে; কাঞ্চন-লেডি উদ্ধশিৰ তাত,
দেহৰ দোলনে, মৃদু লভিছে কম্পন;
জুলিছে চমকি কৰ্ণে কৰ্ণ-বিভূষণ।
চামৰ ব্যজন লাগি সমীপে স্থাপিত
পুষ্পপূৰ্ণ পুষ্পাধাৰে, কুসুম-কিঞ্জল
পশিছে উডিয়া নাসাৰন্ধ্ৰে, লঙ্কেন্দ্ৰৰ।
ৰম্য সভাগৃহে হেন, মহা পয়োভৰে,
বিশ্বজয়ী বিশ্বশ্ৰবা-নন্দন আনন্দে
বসি উচ্চ সিংহাসনে, মুকুট-মণ্ডিত
দশ শিৰ উচ্চ কবি,—মণি-বিভূষিত
দশ ফণা উচ্চ কৰি যেন ফণীধৰ—,
বক্ষোৰুহ—স্তন। কেশবন্ধ—খোপা। কাঞ্চন-কুসুম—সোণৰ ফুল
কান্তিছে—শোভা কৰিছে। কিঞ্জল—পুষ্প ৰেণু।
