৫২
সাৰনিত্যক্রিয়া
সেই ইন্দ্ৰিয়ৰ দ্বাৰাই সেই কাৰ্য্য সমাধা কৰিলে সহজে কাৰ্য্য সমাধা হব আৰু ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা আৰু ধৰ্ম পালন হব। যদি ইয়াৰ বিপৰীত কৰি ভৰিৰে নচলি জিদ কৰি মূৰেৰে চলিব খােজা তেনে চলিব নােৱাৰিবা অনর্থক কষ্ট হব, আৰু ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা লঙ্ঘনৰ নিমিত্তে অধৰ্ম্ম হব। যেনে ঈশ্বৰৰ নিয়ম ভােক লাগিলে অল্প আহাৰ কৰা, পিয়াহ লাগিলে পানী খােৱা, ঘৰত এন্ধাৰ হলে অগ্নি দ্বাৰাই জোনাক কৰা। যদি জিদ কৰি অগ্নিৰ দ্বাৰাই জোনাক নকৰি পানী কি বৰফৰ দ্বাৰাই জোনাক কৰিব খােজা, তেনে জোনাক নহব, অনর্থক পৰিশ্ৰম হে সাৰ হব। যদি অগ্নিৰ দ্বাৰাই সহজে জোনাক কৰা তেনে সহজেই এন্ধাৰ দূৰ হৈ জোনাক হব আৰু কাৰ্য সিদ্ধি হব। সেই দৰে মানুহৰ পাৰমার্থিক বিষয় অর্থাৎ জ্ঞান আৰু মুক্তিৰ আবশ্যক হলে, ধন বা কোনো প্রকাৰ প্রপঞ্চৰ আব- শ্যক নকৰে, কেবল মন নিচ্ছল আৰু কপটতা ৰহিত হােৱা আবশ্যক। অজ্ঞানৰূপ ৰােগ গুচাবৰ নিমিত্তে কেবল মাত্র জ্ঞানৰূপী তেজোময় জ্যোতিঃস্বৰূপ বিৰাট ভগবান ঔষধৰ প্রয়ােজন। অর্থাৎ ভক্তি আৰু শ্রদ্ধা কৰি পূৰ্ণপৰব্ৰহ্ম জ্যোতিঃস্বৰূপ গুৰু মাতা-পিতা পৰমাত্মা বিৰাট ব্ৰহ্ম চন্দ্রমা সূৰ্য্যনাৰায়ণ দেবক হৃদয়ত ধাৰণ কৰা, আৰু তেওঁৰ নাম “ও” মন্ত্র জপ কৰা, অৱস্থানুসাৰে যথা শক্তি নিতে আহুতি দিয়া। যাৰ আহুতি দিবৰ . ক্ষমতা নাই, তেওঁৰ নিদিলেও কোনো জানি নাই। কিন্তু ঈশ্বৰে যাক ধন আৰু ঐশ্বৰ্য্য দিছে, তেওঁৰ আহুতি দিয়া উচিত। যাৰ বস্তু, তেওঁক প্রীতি আৰু ভক্তি কৰি নিদিয়া . ঐশ্বৰ্য্যশালী লােকসকলৰ উচিত নহয়। ধন ঐশ্বৰ্য্য থাকোতে' যদি জীৱক আহাৰ আৰু অগ্নি ব্ৰহ্মত আহুতি নিদিয়ে তাক পৰমাত্মাৰ ওচৰত চোৰ বুলি জানিব । সকলােৱে
