আত্মত প্ৰেম ভক্তিৰে অৰ্পণ কৰে, সেই লোক যথাৰ্থ ব্ৰাহ্মণ আৰু তেওঁ শ্ৰেষ্ঠ। তেওঁ নিজক আৰু নিজকুল পবিত্ৰ কৰি জগতৰ মঙ্গল কৰে, পৃথিবীয়ে তেওঁৰ গুণত সন্তোষ হৈ বহন কৰি আনন্দ পায়।যজুৰ্ব্বেদত লেখা আছে,
‘যথেমাং বাচং কল্যাণি মাবদানি জনেভ্যঃ।
ব্ৰহ্মৰাজন্যাভ্যাং শূদ্ৰায়চাৰ্য্যায় চম্বায় চাৰণায়।”
অধ্যায় ২৬।২
ভাবাৰ্থ এই যে, ব্ৰহ্ম অৰ্থাৎ আমি যে, এই কল্যাণকৰ কথা কৈছো। ইয়াক ব্ৰাহ্মণ ক্ষত্ৰিয় বৈশ্য শূদ্ৰ প্ৰভৃতি সকলোৱে গ্ৰহণ কৰিব অৰ্থাৎ সকলোৱে বেদ পাঠ কৰি বেদৰ সাৰ ভাব গ্ৰহণ কৰি শ্ৰেষ্ঠ কাৰ্য্য় কৰিব।
ব্ৰাহ্মণ ক্ষত্ৰিয় বৈশ্য আৰু শূদ্ৰতকৈয়ো অতি শূদ্ৰ চণ্ডাল প্ৰভৃতি স্ত্ৰী আৰু পুৰুষ সকলোৱে বেদ আৰু শাস্ত্ৰাদি পাঠ কৰি তাৰ সাৰ ভাব গ্ৰহণ কৰি ব্যৱহাৰিক আৰু পাৰমাৰ্থিক উভয় শ্ৰেষ্ঠ কাৰ্য্যত নিযুক্ত থাকিব, ইয়াত কোনো বাধা নাই। আৰু “ওঁ” মন্ত্ৰ আৰু ব্ৰহ্ম গায়ত্ৰী অৰ্থাৎ পূৰ্ণপৰব্ৰহ্ম জ্যোতিঃস্বৰূপ আত্মা গুৰুক উপাসনা অৰ্থাৎ তেওঁক জানিবৰ নিমিত্তে জ্ঞান উপাৰ্জ্জন কৰা তাকে বেদপাঠ বোলে অৰ্থাৎ জ্ঞানৰ নাম বেদ। যি শাস্ত্ৰত সত্য বাক্য আছে আৰু যি সত্য কয় তাকে বেদ জানিবা। সেই এক অদ্বিতীয় জ্ঞান সকলোৰে ভিতৰে বাহিৰে জ্যোতিঃস্বৰূপে পৰিপূৰ্ণৰূপে বিৰাজমান আছে এইদৰে সকলো বিষয় বুজিবা।
ওঁ শান্তিঃ শান্তিঃ শান্তিঃ।
⸻
