পৃষ্ঠা:সাৰনিত্যক্ৰিয়া.djvu/১০৪

৯২

সাৰনিত্যক্রিয়া

 যিসকলে কৰ্ম্মফল, পুনর্জন্ম, নামানে সেইসকলৰ মনৰ ভাব এই যে যদি কৰ্ম্ম, ফলাফল, পুনর্জন্ম নাথাকে তেনে তেওঁলােকে সামান্য সুখৰ নিমিত্তে জগতক কষ্ট দি যথেচ্ছাচাৰ কৰিলে তাত তেওঁলােকৰ হানি কি। কোনাে প্রকাৰে তেওঁলােকৰ সুখ হলেই হল। তেওঁলােক পৰৰ দুখত দুখী আৰু মুখত সুখী হব নােখােজ। কিন্তু তেওঁলােকে নাজানে যে যি কাৰণত প্রত্যক্ষ এই জন্ম বোধ হৈছে, পাছত সেই কাৰণত আৰু যে নহৰ তাৰ কাৰণ কি ?
 শাস্ত্ৰত লেখা আছে যে বাসনাযুক্ত মানুহৰ পুনর্জন্ম হয় আৰু বাসনাৰহিত হৈ মৰিলে পুনর্জন্ম নহয়। যেনে নাচনীৰ নাচ আদি চাবৰ যাৰ বাসনা আৰু আসক্তি আছে সেই লােক যি ঠাইত নর্তকীৰ নাচ হৈছে তালৈ অৱশ্যে যাব লাগিব, আৰু তাত যাৰ বাসনা আৰু আসক্তি নাই তাৰ তালৈ যাবৰ প্রয়ােজন নাই আৰু তেওঁ নাযাবও। সেই দৰে যিসকলৰ কৈলাস বৈকুণ্ঠত ইন্দ্রিয়াদিৰ পুনৰায় ভােগৰ বাসনা আছে তেওঁলােকৰ পুনর্জন্ম বােধ হব, আৰু যিসকলৰ এই সকলাে ভােগৰ ইচ্ছা নাই, কেৱল শুদ্ধ চেতন পূর্ণপৰব্ৰহ্ম জ্যোতিঃস্বৰূপ পৰমাত্মাত প্রেম ভক্তি আছে, কৰ্ম্মফল প্রভৃতি কোনো ভােগৰ ইচ্ছা নাথাকে সকলে পৰমাত্মত অর্পণ কৰে, তেওঁলােকৰ পুনর্জন্ম নহয়।
 শাস্ত্ৰত কৰ্মকাণ্ড আৰু জ্ঞানকাণ্ডৰ বিষয় বর্ণিত আছে ; যি- সকল নিষ্কাম নিস্পৃহ, কৰ্ম্মফল, পুনর্জন্ম ভােগৰ ইচ্ছা নকৰে, সত্য প্রিয় সাৰ বস্তু পৰমাত্মাৰ অনুসন্ধায়ী তেওঁলােকে জ্ঞানকাণ্ড গ্ৰহণ কৰে আৰু মুক্তস্বৰূপ থাকে। অর্থাৎ যিসকলে সকলো প্ৰকাৰ শ্ৰেষ্ঠ কর্ম যজ্ঞাহুতি কৰিও তাৰ ফল পৰমাত্মাত অর্পণ কৰে তেওঁলােকে সকলাে কৰ্ম কৰিও নির্লিপ্ত আৰু মুক্তস্বৰূপ থাকে।