পৃষ্ঠা:সাহিত্য সপ্তম ভাগ.djvu/১২৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২১
নৱবৰ্ষ

(২১)


ওপৰে ঈশ্বৰ দয়াময় পিতা,
তলত মানুহ ভাই,
বুকে সাহ বান্ধি বলাচোঁ সকলো
—সাহ বিনা সিদ্ধি নাই।

(২২)


কুলু কুলু কুলু সততে তটিনী
সাগৰ উদ্দেশে বয়,
আমি কি থাকিম উদ্দেশ পাহৰি,
মায়াত বিড়োল হই।

(২৩)


নীল আকাশত হাতী-পটি মাজে
তৰাবোৰে পাতে থূল,
সেই বুলি দেখোঁ তৰাই নকৰে
আপোন কক্ষৰ ভুল।

(২৪)


নতুন বছৰে দিছে সোৱঁৰাই
আমাক আপোন কাজে,
নতুন উছাহে হওঁ বলা সবে
বিজয়ী জগৎ মাজে।