এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪১
ধূলি-কণা মই।
সত্যৰ কাৰণে যেন সুখভোগ পৰিহৰি,
ল’ব পাৰোঁ সাবটি মৰণ।
মৰণৰ ভয়ে প্ৰভু, মনক ব্যাকুল কৰে
মায়াই আকুল কৰে প্ৰাণ;
ইটো দেহা যদি যায়, আত্মাৰ মৰণ নাই,
দিয়াঁ প্ৰভু এই সজ জ্ঞান।
কৰ্ম্ম সদা কৰোঁ যেন কৰ্ত্তব্য পথক চাই,
ফল আশা কৰ্ম্মৰ বন্ধন;
আকুল আতুৰ ভৈলোঁ মায়াৰ মোহত পৰি,
কৰাঁ প্ৰভু মায়াৰ নিৰ্জান।
শ্ৰীতৰুণৰাম ফুকন।
টীকা।
বিষয়—(বি-সি=আবদ্ধ কৰ্+অল্) যি মানুহক বিশেষৰূপে বান্ধি ৰাখে। সাংসাৰিক কাৰ্য্য; সাংসাৰিক সুখ।
ৰতি—( ৰম্+ক্তি) ৰাপ, অনুৰাগ।
নিৰ্জান—নাশ।
⸻
