এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩৩
প্ৰকৃতি-বিভৱ।
নিজৰা-নিসৃত নাৰ অমৃত-সমান,
সুখ-খাদ্য ফল-মূল, প্ৰকৃতি-বিভৱ,
দুয়োৱে সমান ভাগী, দুয়ে বনচৰ।
গভীৰ গহ্বৰ ভেদি অত্যুচ্চ বিৰিখে
সমথল সমানত হই একাকাৰ,
ধৰে শোভা বিতোপন। সন্ধিয়া বেলিকা
হেঙ্গুলী ৰহণে যেবে তিৰবিৰ কৰি
শোভে শীতল পাটীটি চেঁচনি-বুকুৰে,
ইচ্ছা হয় লভোঁ শান্তি ক্ষন্তেক বাগৰি,
অতৃপ্ত সুখৰ ভাগ ভোগোঁ প্ৰাণ ভৰি।
আলাসত ভ্ৰমি-ফুৰা মেঘদূতগণে
উলাহত উটি ফুৰে বাতৰি বিলাই
অযাচিতে কাৰবাৰ, আপোন-পাহৰা
কৰে কাৰবাক, হায় আপোন পাহৰি।
চাপিলে ওচৰ দেহি হিয়া সুকোমল
যায় পমি আবেগত ৰহস্য অপাৰ!
দূৰণিৰ দৃষ্টি-ৰেখা মন-চিৎ-হৰা,
চাওঁতে চাওঁতে দীৰ্ঘ শ্যামাঙ্গী প্ৰকৃতি—
নিশ্বাস নিৰোধি হায় প্ৰাণ কাঢ়ি লয়!
আৰু কত সৌন্দৰ্য্যৰ গুপুত ভঁড়াল
উদিয়াই শাৰী শাৰী পাতিছে পোহাৰ,
কিনোতা মানৱ প্ৰাণ, বেচোঁতা প্ৰকৃতি,
