এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩২
সাহিত্য-মুক্তাৱলী।
চেনেহৰ হাতেৰে ভূঁয়ে সাবটিলে,
ৰঙ্গতে বন্দী হৈ ৰ’ল॥
দূবৰি বনতকৈ সৰু তই লক্ষ্মীনাথ!
ধূলিৰো তলৰে ধূলি।
তোকো নাপাহৰে প্ৰিয়তকৈ প্ৰিয়ই তোৰ,
আদৰি ল’বহি তুলি॥
শ্ৰীলক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা।
প্ৰশ্ন।
এই কবিতাটো পঢ়ি কি শিকিলা নিজৰ কথাৰে কোৱাঁ।
প্ৰকৃতি-বিভৱ।
সুন্দৰ সি নাগৰাজ্য; শ্যাম পাহাৰত,
কহিমা নামেৰে ঠাই বৃটিচ নগৰ;
একে নামে নগা-চাং ধৰে শিতানত।
আতিকে সৰল তাৰ নিজাপী সুজন,
উলঙ্গ সন্ন্যাসী অহ, উদাৰ ভাবত;
ঘিণায় কৃত্ৰিম শোভ সভ্যতাৰ সাজ।
বনৰ হৰিণাসতে সৰল প্ৰাণেৰে,
সমানে বিহাৰ কৰে বিশাল প্ৰকৃতি।
