পৃষ্ঠা:সাহিত্য-মুক্তাৱলী.djvu/১৩৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩১
বৰ আৰু সৰু

টীকা।

আৱে—এতিয়া।
অশাশ্বত—( ন—শশ্বৎ—চিৰকাল+ষ্ণ) অচিৰস্থায়ী, অস্থায়ী।
সাৰ্ব্বভৌম —( সৰ্ব্ব—ভূমি+ষ্ণ) চক্ৰবৰ্ত্তী ৰজা।
চুৰ—চুৰ্ণ।   কৌতুহল— ( কুতূহল+ষ্ণ) আহলাদ।

প্ৰশ্ন।

{

১। শৰীৰ আৰু যশস্যাৰ ভিতৰত কোনটো বেচি প্ৰয়োজনীয় আৰু
কিয়?
২। এই সংসাৰত মানুহ কেনেহৈ চলা উচিত?

বৰ আৰু সৰু।

দূবৰি বনৰ   পাতৰ আগতে
  নিয়ৰে মুকুতা আঁৰে।
ওখৰ মলয়াই   মৰমৰ হাতেৰে
  চোতালৰ ধূলিটি সাৰে॥
বোকাৰ পদুমত   হাঁহিটি জিলিকে,
  আকাশৰ হাঁহিটি পৰি।
কেতেকীৰ সোণালী   ৰেণুটি উৰিল
  চেনেহৰ চুমাটি ভৰি॥
পৰ্ব্বতৰ টিঙৰে   অকণি নিজৰা
  নামি ভূঁইৰ বুকুলৈ গ'ল।