এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ৬৯ ]
জোনটিলৈ চাই ।
ভনীয়েক—চোৱাঁ হে বাইটী ! হেৰা, চোৱাঁ ফুলপাহি,
কেনে নো জেউতি, আরু কেনেকুৱা হাঁহি ।
চাই হে থাকিম যেন, জানা মােৰ এনে মন ;
পাৰে নে কোনােবা হব এনে কাঠচিত,
যাৰ প্ৰাণ নপমিব এনেটি হাঁহিত ।
লৰি লৰি ফুলপাহি কেনেকই যায় ।
ফুলি আছোঁ বুলি, দেহি, জগত জনায় ।
তুলি আনি তেও হায় ! খােপাত পিন্ধোঁতা নাই ।
—ভাবি পালে জগততে কাৰো চকু নাই ।
ফুলি ফুলি ফুলপাহি আকৌ মাৰ যায় ।
ফুলটিৰ কেনেকই কলা হল হিয়া, *
অ বাইটী! চোৱাচোন, নেলাগে নে বেয়া?
চাই আছে কেনেকই, আমনজীমনকই !
তথাপি কোনােৱে তাক হাত মেলি নানে।
মানুহে ফুলৰ, হায়, আদৰ নেজানে !
বায়েক-ভনীটী! আজলী তুমি, চুমা এটি দিয়াঁ ।
ই কথাত মানুহৰ দোষ নাইকিয়া:
আছে ফুল আকাশত,— নেযায় তালই হাত ।
কিন্তু পৃথিবীত হয় যি ফুল উৎপন,
তাতো মানুহৰ, হায়, কেনে অযতন !
* জোনৰ কলঙ্কৰ বিষয়ে কোৱা হৈছে।
