‘হাঁকুটি লগাই ফুল নোৱাৰি পাৰিব,
সরু সরু পাহী সৰি মাটিত পৰিব।
অইন উপায় আরু বিচাৰি নেপাওঁ;
নেলাগে লোৰ ফুল, আহাঁ সখী যাওঁ।
কাইলই যি ফুলৰ লাৱণ্য নেদেখাঁ,
তেনে ফুল তুলি আনি নিপিন্ধিলে একা।’
‘কি বুলিম মই, একে বিচাৰি নেপাওঁ।
জানা সখী! ফুলপাহি লাগে মোক তেও।’
ৰোমাণবিলাকে ইটালিৰাজ্যৰ সীমাৰ বাজে,প্ৰথমে কাৰ্থেজবাসীবিলাকেৰে যুধ কৰে। প্ৰথম বিবাদ চিচিলি দ্বীপৰ অধিকাৰ সম্বন্ধে হয়; আৰু তাৰপৰা যি যুধ হয়, সেই যুধ আঠ বছৰ কাল থাকে। ৰোমাণবিলাকে, কাৰ্থেজবিলাকৰ নিজৰ দেশত গৈ সিহঁতেৰে যুঁজিবলৈ এভাগ সৈন্য পঠিয়াবলৈ ঠিক কৰিলে। মেন্লিয়চ আৰু ৰেগুলচ্, দুই কন্সলক, সৈন্য আরু জাহাজ-জুমৰ গৰাকি পাতিলে। বাট, কাৰ্থেজৰ জাহাজ-জুমেৰে সৈতে এখন ডাঙ্গৰ সাগৰ-যুঁজ হয়, আরু পানীৰণৰ ভিতৰত, এই প্ৰথম পানীৰণত মাথোন ৰোমাণবিলাকে জয় লব পাৰিছিল। ইয়াৰ দ্বাৰা আফ্ৰিকালৈ যোৱা বাট মুকলি হল; কিন্তু সেনাবিলাকে, আগৈয়ে ঘৰৰপৰা ইমান নিলগলৈ কেতিয়াও নোলোৱা বাবে, অসন্তোষৰ চিন দেখু
*Miss Youngeৰ লেখাৰপৰা ভাঙ্গনি ৷
