শুনিবলৈ পোৱা যায়, কোনো এটা উট চৰায়ে পোন্ধাৰ মিনিটত সাত বাৰ আক্ৰমণ কৰিছিল। ঘোঁৰাত যোৱা মানুহক উট চৰায়ে আরু খিয়াল কৰে। কিন্তু যেতিয়ালৈকে ঘোঁৰাই ভয় খাই লৰ নেমাৰে, তেতিয়ালৈকে একে ভয় নেথাকে। উট চৰায়ে খেদি আহিলে, ঘোঁৰাক ৰাখিব লাগে, আরু সি ওচৰ পালে হি, তাৰ টেটুত হাতেৰে ধৰি প্ৰাণকাতৰে আ টি আটি চেপা দিব লাগে। তেতিয়া সি উশাহ নেপাই অবশ হৈ মাটিত পৰিব।
মাইকী চৰাইজনী প্ৰায় দুষ্ট নহয়। কিন্তু তাই যেতিয়া উমনিত পৰে বা পোৱালি জগায়, তেতিয়া তাইৰ নিমিত্তেও ভয় ৰাখিব লাগে; কিন্তু তাইৰ আচৰণ আরু আক্ৰমণ সিমান ক্ৰুৰ আরু ভয়লগা নহয়।
তিনটা বা চাইটা উট চৰায়ে লগেৰে আক্ৰমণ কৰিলে কি উপায়? সিহঁতে কেতিয়াও লগেৰে তেনে কাম নকৰে। যদি প্ৰত্যেকে মানুহটোক আক্ৰমণ কৰিবৰ ইচ্ছা কৰে, তেনেহলে প্ৰথমে সিহঁতে নিজৰ ভিতৰত ৰণ কৰি লয়; আৰু তেতিয়া কেৱল জিকারুটোৱে গৈ, সেই লোকেৰে যুঁজে গৈ।
পাখি কাঢ়িবলৈ চৰাইবিলাকক চপাই অনা, এটা বৰ মহোৎসৱৰ দিন। ৰাতিপুৱাই ঘোঁৰা সজাই ঠিক কৰি লবৰ নিমিত্তে, কাফ্ৰি আরু আন চাকৰবিলাকক আগ দিনা ৰাতিয়েই হুকুম দিয়া যায়। ৰাতি পুওৱা মাত্ৰে, সমাৰেহেৰে চৰাইবাৰীলৈ যাত্ৰা কৰা হয়। ঘোঁৰা-চলোৱাবিলাকে জোৰ জোৰ পাতি চাৰিও পিনে পিঁয়া-পিঁ দিয়ে আরু চৰাইবিলাকক খেদি লৈ আহে গৈ। চৰাইবিলাকে ভয়ানক ৰণ কৰে, আরু বিপক্ষ-
৫
