সেই গতিধীৰতাই তাৰ পেটৰ ঠিহনিৰ দোষ নাইকিয়া কৰে।
এনেকুৱা বহুত ঠাই আছে, যত ঘুণ কেৱল কৃত্ৰিম ঘুণ; আরু যিটো কাৰণৰপৰাই সি হৈছে, সেয়ে তাক গুচাইছে ৷ পোহনীয়া অৱস্থাত মেৰছাগৰ, পলাই সাৰিবলৈ বা আত্মৰক্ষা কৰিবলৈ সিমান একো উপায় নাই। কিন্তু বনৰীয়া জন্তুৰ কথা বেলেগ। বন-মেৰছাগ বেগী আরু চট্চটীয়া : কিন্তু ই যদি মানুহৰ অধীনলৈ আহি কেতিয়াবা সেইবিলাক গুণ হেৰুরুৱাব লগাত পৰে, তেতিয়া হলে মানুহে তাক সদাই ৰখি ফুৰি, তাৰ সেই ঘণ দূৰ কৰিব। চতুষ্পদৰ ভিতৰত, এই জাতিয়ে চিকাৰী-জন্তুৰ অত্যাচাৰৰপৰা যিমান সাৰিব পাৰে, আন কোনো জাতিয়ে সিমান পাৰিব নেপায়।*
দক্ষিণ আফ্ৰিকাত অনেক লোকে উট চৰাই পোহে। সেইবিলাক মানুহ বৰ চহকী। তেওঁবিলাকে তিনি হেজাৰৰপৰা আঠ হেজাৰ একৰ পৰিমাণৰ একোখন পথাৰ ৰাখে; তাত তিনি শৰপৰা পাঁচ শলৈকে উট চৰাই থাকে। বছৰ যায়, বছৰ আহে, সিহঁতে তাতে চৰি থাকে, আৰু গড় হিচাবত, চাৰি মাহৰ ভিতৰত এবাৰ সিহঁতক চপাই আনি একে লগ কৰা হয়।
* উইলিয়াম পেলিৰ (William Paley) লেখাৰপৰা ভাঙ্গনি ।
† ইৰাকী নাম Ostrich.
