লাহে লাহে দুপৰীয়া, আবেলি হৈ, পাচে গধূলি হব। আমি আঁতৰি গৈ যেতিয়া পোহৰ সমূলি নোপোৱা হম, তেতিয়া ৰাতি হব। কিছু কালৰ মূৰত, আমি আকৌ সূৰ্য্যৰ আলো দেখিবলৈ পাম। এইদৰে দিন আরু ৰাতি হয়।
পৃথিবীয়ে নিজৰ মেরুদণ্ডৰ ওপৰত যেনেকৈ ঘূৰে, সেইদৰে আকৌ সূৰ্য্যক পৰিবেষ্টন কৰি ঘূৰি থাকে। এখন গাড়ীলৈ মন কৰিলে, এই কথা বুজিব পাৰিবা। গাড়ীয়ে নিজৰ ডিলাটোৰ ওপৰত ঘূৰি থাকে, ইপিনে আকৌ বাটো গৈ থাকে। পৃথিবীয়ে যি বাটে দি সূৰ্য্যক ঘূৰে, তাৰ নাম কক্ষ। এইদৰে পৃথিৱীৰ এবাৰ ঘূৰণ হলে, এবছৰ হয়; অৰ্থাৎ প্ৰায় ৩৬৫ দিনত পৃথিবীয়ে সূৰ্য্যক এবাৰ প্ৰদক্ষিণ কৰে।
পৃথিবীৰে আন পথে নগৈ, কিয় নো সূৰ্য্যক প্ৰদক্ষিণ কৰি থাকিব? পৃথিবীয়ে পোন বাটে যাব খোজে, কিন্তু সূৰ্য্যে তাক আকৰ্ষণ কৰে; তেতিযা সি মাজে ঘূৰিবলৈ ধৰে। সকলো জড় পদাৰ্থৰে আকৰ্ষণী শক্তি আছে। এই ধৰ্ম্ম-বশতঃ পৃথিবীয়ে গছৰ গুটি তললৈ সবায়। যাৰ যিমান ডাঙ্গৰ আকাৰ, তাৰ সিমান আকৰ্ষণী শক্তি বেচি। সূৰ্য্যে যেনেকৈ পৃথিবীক, পৃথিবীয়েও তেনেকৈ সূৰ্য্যক আকৰ্ষণ কৰে। কিন্তু সূৰ্য্যৰ আকাৰ পৃথিবীতকৈ অনেক গুণে বেচি; সেই দেখি তাৰ আকৰ্ষণী শক্তি বলৱতী হয়।
