এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ঘৰুৱা শিক্ষক
উকীল — বাৰু আগেয়ে পাতকচোন, পিচতো দেখা যাব।
ৰম্ভাই বিৰক্তিৰ স্বৰেৰে ক’লে, — “এৰা, মোমাই মৰক, ভূতক পিচে পাম।” আপোনালোকৰ কথাই হে সাৰ। দীনবন্ধুৰ ওচৰত আপোনালোকৰ কোনো মূল্য নাই।
উকীল — কি! তুমি তেনেহলে দীনবন্ধুৰ প্ৰণয়িণী বাৰু দেখা যাওক। তাৰ ইমান সাহ! তাক ধ্বংস কৰিম!
ৰম্ভা — আপুনি কি বকিছে আজি! এনেকৈ বলিয়ালি কৰিছে কিয়?
উকীল — মই বলিয়া Very good. বলিয়াই সকলো কৰিব পাৰে।
এই কথা কোৱাৰ লগে উকীল একে জাপেই বহাৰ পৰা উঠিল আৰু ৰম্ভাৰ দুয়োখন হাত জপাই ধৰিলে।
⸻
— ৩১ —
