এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সাধনা
কাৰ মৌ-সনা মাত শয়নে-সপোনে
বাজি উঠে হৃদয়-বীণত?
কাৰ লয়-লাস দেখি হৃদয় জুৰায়?
কঁপি উঠোঁ কিবা আবেগত?
কাৰ দৰশন আশে হেঁপাহ-চকুৰে
থাকো লাগি পদূলিত থৰ?
কাৰ হাঁহিটিৰ পৰা প্ৰাণ শীতলোৱা
পাওঁ আলো জীৱন-পথৰ।
কাৰ নো আখৰকিটি লাহৰী হাতৰ
চুমা খাই বুকত সুমাওঁ?
কাৰ নো ছবিটি ল’ই হিয়াৰ মাজত
কবিতাৰ ফুলেৰে সজাওঁ?
কাৰ হিয়া শাঁত কৰা শীতল প্ৰভাই
ভৱিষ্যৎ জীৱন জগাই?
কাক লক্ষ্য কৰি মোৰ প্ৰণয়ৰ ধাৰ
অবিৰাম লৰিছে সদায়?
প্ৰিয়তমা তেওঁ মোৰ, শান্তিৰ নিজৰা,
প্ৰেমমযী প্ৰতিমা প্ৰাণৰ;
চাওঁ মানে বাঢ়ে মোৰ প্ৰাণৰ পিয়াহ,
পিওঁ মানে অনিমা ওঁঠৰ।
জীৱন-প্ৰবাহ মোৰ একে ধাৰে ব’ই
লয় যাব তেওঁৰে বুকত;
নালাগে, নকৰোঁ আৰু স্বৰগ-কামনা,
প্ৰিয়া মোৰ তাৰো ওপৰত!
-২৪৮-
