প্ৰতাৰণা
সম্পৰ্ক নৰখাই ভাল; নহলে বিপদত পৰিবা। তাৰ নিচিনা এটা বক-ধাৰ্ম্মিক দেশখনতে নাই।”
প্ৰভা-ক’তা মই দেখোন আজিলৈকে তাৰ কোনো চিন পোৱা নাই।
উকীল—পাবা কেনেকৈ? তোমাৰ চকুত ধূলি দিছে।
প্ৰভা—মই আপোনাৰ কথা একো বুজা নাই।
উকীল—তোমাৰ আমাৰ সম্পৰ্কে যে বহুত বেয়া কথা মানুহে কাণাকাণি কৰিছে, সেইকথাতো জানা?
প্ৰভা—অলপ অলপ শুনিছোঁ।
উকীল—এইবোৰ কথা কাৰ পৰা ওলাইছে গম পাইছা জানো?
প্ৰভা—মই কেনেকৈ গম পাম?
উকীল—মই অনুসন্ধান কৰি জানিব পাৰিছোঁ, এই সকলো কথা দীনবন্ধুৰ পৰা ওলাইছে। সি তাৰ ঘৰত দল গোটাই কিবা এটা ষড়যন্ত্ৰ পাতি এইবোৰ কথা চাৰিওফালে প্ৰচাৰ কৰোৱাইছে।
প্ৰভা—মোৰ বিশ্বাস নহয়।
উকীল—তোমাৰ বিশ্বাস নহব পাৰে, কিন্তু কথাটো হলে সঁচা।
প্ৰভা—তাৰপৰা তেওঁৰ লাভ কি?
উকীল-লাভ কি কেনেকৈ কম? কিন্তু এইটো হ'লে ক’ব পাৰোঁ যে আমি ইয়ালৈ অহাৰ পৰা তাৰ কিবা এটা স্বাৰ্থত ব্যাঘাত জন্মিছে; সেই কাৰণে সি আমাক আঁতৰাবলৈ নানা উপায় অৱলম্বন কৰিছে। বাহিৰত মিছা কলঙ্ক প্ৰচাৰ কৰি সি আমাক খেদাৰৰ চেষ্টা কৰিছিল, কিন্তু তেনেকৈ তাৰ মনোৰথ-সিদ্ধি কৰিব নোৱাৰি, এতিয়া আকৌ বন্ধুভাবে নানা প্ৰকাৰ মিছা যুক্তি দেখুৱাই আমাক দূৰ কৰিবলৈ উপদেশ দিছে।
প্ৰভা—বাহিৰত ওলোৱা কথাবোৰ তেওঁ প্ৰচাৰ কৰিছে বুলি
মোৰ মনে নধৰে।
-১০৯-
