এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মোৰ উকীল হোৱা।
তেতিয়া মই ওঠৰ বছৰীয়া চেঙেলীয়া ডেকা। সেই বছৰ মই প্ৰবেশিকা পৰীক্ষা দিছোঁ, মোৰ অনুমান মই প্ৰথম বিভাগত উত্তীৰ্ণ নহৈ নাথাকোঁ। পিতা-মাতাৰ আনন্দৰ ঠাই নাই। কিন্তু পিতা ঠাকুৰৰ আনন্দৰ লগত অলপ বেজাৰ ভাব থকা যেন মোৰ বোধ হয়। পিতা দেৱৰ সৰল কেই পূৰামান মাথোন নিষ্পিখেৰাজ মাটি; ঘৰৰ ওচৰত হাই স্কুলখন থকা গতিকেহে মোক ইমানলৈকে তুলিলে, নহলে শিক্ষাৰ পোহৰ মোৰ হৃদয়ত পৰিবলৈ অসম্ভৱ হলহেঁতেন। পাঠক পাঠিকাসকল, মোৰ দোষ ক্ষমা কৰিব, মই আজি লুকাব নোৱাৰি মোৰ হিয়াত জ্বলা সমুদায় জুইকে উলিয়াবলৈ চেষ্টা কৰাত ভদ্ৰ সমাজত কব নলগীয়া কথাকো কব লগাত পৰিছোঁ।
১৩
