এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
চাওদাংবিলাক। —আমাৰো শেষ! আমাৰো শেষ।
(নিজ নিজ অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ দলিয়াই পেলাই চকুত হাত দি তলমূৰ হয়। তেতিয়া সন্ধ্যাৰ অন্ধকাৰ ক্ৰমশঃ ঘন হৈ আহিছিল। )
জয়। —(চকু মেলি লাহে লাহে মূৰ দাঙি গছত আওজে! তাৰ পাচত স্থিৰ দৃষ্টিৰে ওপৰলৈ চাই )
আহিছে বিমান, তাত কেনে জ্যোতিৰ্ম্ময়!
স্নিগ্ধ, শান্ত সুমধুৰ উঠিছে সঙ্গীত।
সুৰে স্তৰে উঠি তাৰ, শূন্তাৰ কোলাত
উটি যাম আলোকৰ সিন্ধু-তৰঙ্গত।
কিযে শান্তি! আজি মোৰ প্ৰাণ পূৰ্ণকাম!
( আকাশলৈ উঠাৰ দৰে হাত মেলে। এনেতে “জয়া! জয়া!" বুলি চিঞৰি গদাপাণি লৰি সোমায়। জয়াৰ মৃতদেহ গদাপাণিৰ ভৰিৰ ওচৰত বাগৰি পৰে। )
গদা। –জয়া! জয়া! কলৈ যোৱা জয়া!
( জয়মতীৰ মৃতদেহ সাবটি ধৰে। )
