ৰজা। —তুমিও মোৰ বিৰুদ্ধে থিয় দিব খুজিছা! যোৱাঁ, আৰু মোক তেনে অনুৰোধ নকৰিবা।
ৰাণী। —বঙ্গহৰ দেও! মই আপোনাৰ দাসী–সহধৰ্ম্মিণী। আপোনাৰ মঙ্গল-কামনাৰ বাহিৰে আৰু মোৰ উদেশ্য নাই
ৰজা। —জয়মতীৰ মুক্তিত মোৰ মঙ্গল নে অমঙ্গল?
ৰাণী। —নাৰীৰ ওপৰত অত্যাচাৰ কৰাৰ পৰা কেতিয়াও কাৰো মঙ্গল হোৱা নাই। যি নাৰীৰ সম্মান নুবুজে, তাৰ ধ্বংস নিচেই ওচৰত। দ্ৰৌপদীক অপমান কৰাৰ ফলত কৌৰৱৰ চিন নাথাকিল সীতাক লাঞ্ছনা দি ৰাৱণৰ বিৰাট পৰিবাৰ ধ্বংস হৈ গ'ল। এই যে জয়মতীৰ ওপৰত অত্যাচাৰ, ইয়াৰ পৰিণাম বৰ ভয়ানক হ’ব। আপুনি এতিয়া ক্ষান্ত হওক। ভাবি চাওক—গদাপাণিৰ বাতৰি দিলে জয়মতীয়ে দেখুৱাই দিব নোৱাৰে, বিচাৰিব লাগিব। তেনে স্থলত নাৰী-হত্যাৰ প্ৰয়োজন কি?
ৰজা। —নাৰীয়ে নাৰীৰ দৰে আচৰণ নকৰে কিয়?
ৰাণী। —নাৰীৰ আচৰণ। এয়েই তো নাৰীৰ আচৰণ সংসাৰ এনে কোনো প্ৰিয়বস্তু নাই, যাক সতীয়ে পতিৰ নিমিত্তে বিসৰ্জ্জন দিব নোৱাৰে। আন কি, স্বামীৰ ওচৰত নিজ প্ৰাণো অতি তুচ্ছ। আপুনি আজিও নাৰীৰ অন্তৰৰ পৰিচয় পোৱা নাই। নাৰীৰ অন্তৰত কোমলতা কঠিনভাৰ মধুৰ মিলন। সাধাৰণ দুখৰ দৃশ্যতে নাৰীৰ চকুত চকু-লো
পৃষ্ঠা:সতীৰ তেজ.pdf/৪১
অৱয়ব
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে