পৃষ্ঠা:শ্ৰীশ্ৰী হৰিদেৱ চৰিত্ৰ.djvu/৫২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

বানেশ উলাচ। যতন পৰিত্য কং বা গনং গুৰোঃ। এত কথা বিএে লোকনা হিতদিয়া। উদাৰক উনাচ। সৌমাৰ দেশে ফিৰে যোৰং মুমতা। তত্ৰ মৈথ নাহাৰ পিপাত শতং শতং। এবং মানে সৈতে নোপতি। হতবুদ্ধিগতস্তম্মাৎ সৰ্বং শশংস বৈ নৃপং। সেনাপতেচঃ বা ক্ৰু ৰাজা বীচ। নাভাদেব বক্তবৰ্ণো মহোত। কায় য়া যায় নাশতা মে প্ৰাপা। অতো দণ্ড খিলামি শিদোং আপি চ॥ বা বাক্যং সা কুলিৰ ভাৰত। ন কোনো ম ৰ সব তখেতি। নাৰায়ণঃ পুৰে নেক আক্তে ছিলো। হৰিৰে ইতি খ্যাত জেলা মোহিতং জগৎ। বিবাক্যে নতে সৰ্বে নাগং ধাতু বালীয়োদনকে শখ ভবেদিতি। এ এ এ মং ৰাতি। গত সমানীং নবু। এদেশ বা ভূতো ৩। নাৰায়ণ পুনে মিষ্টি।