পূৰ্ণ স্বয়ং হৰিদেশঃ বয়ে তব গৃহে গতঃ।
হৰিদেব ইতি খ্যাতো নামা লোকে ভবিষ্যতি॥
ইত্যেৰ গণকো বিপ্ৰো গণিত্বা স্বগৃং যযৌ।
অন্যোহপি সকলো লোকা মহোৎসবৈ গৃহং যযুঃ॥
যষ্ঠেহনপ্ৰাসনং ততঃ চুড়াকৰণ কৰ্ম্মচ।
সাৰ্দ্ধ দিবৰ্ষে সপ্ৰাপ্তে জথাকালং চকাৰহ॥
ততশ্চ দশমে বৰ্ষে তথোপনয়ণং মুদা।
অকৰোব্ৰাহ্মণা দেশাৎ বেদধ্বনি পুৰঃসৰং॥
ততো গত্বা গুৰু-গেহং হৰিদেৱ: পপাঠসঃ।
বেদাংশ্চ ধৰ্মশাস্ত্ৰানি সেতিহাসানিচ প্ৰভুঃ॥
জ্ঞাতা সকল শাস্ত্ৰানি সমাপাধ্যায়নং বিভুঃ।
দক্ষিণাং গুৰৰে দৰা ততো যাতো গৃহং প্ৰতি॥
ততস্তম্ভগিনী জাতা সুভদ্ৰা দিব্যৰূপিণী।
তপ্তকাঞ্চন বৰ্ণাভা দ্যোতয়ন্তী-দিশস্ত্বিবা॥
ইতি সকল শাস্ত্ৰ সাৰে গুৰু চৰিতা মৃতে
দ্বিতীয়োহধ্যায়ঃ॥
⸻
তৃতীয়োহধ্যায়।
স্থমেশ্বৰোষা৷
ভূয়ঃ কথায় বিপ্ৰেন্দ্ৰ শৃশতোষে চৰিত্ৰং
অজনাভস্য মৃত্যুঞ্চ দাহ সংস্কাৰ কৰ্ম্মচ॥
উদাৰক উবাচ
অজনাত দ্বিজশ্চৈৰ মৃত্যুকাল উপস্থিতে৷
