এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১১
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰ দেৱ৷
আয়ত কমল নয়ন বৰ সুন্দৰ
বয়ন চান্দকহো জ্যোতি।
লীলা গজগতি গমন বিলােকন
বাণী মেঘ গম্ভীৰ।
পাষণ্ড মর্দ্দন কলিকো কালে
সাকো সম নাহি ধীৰ॥ — মাধবদেৱ৷
শঙ্কৰদেৱ কেনে সুপুৰুষ আছিল তাক বৰ্ণনা কৰি দৈত্যাৰি ঠাকুৰে লিখিছে—
দেখিতে সুন্দৰ গৌৰ কলেবৰ।
কৰন্ত প্রকাশ অতি সূৰ্য্য সম সৰ॥
ৰূপ দেখি কন্দৰ্পৰো দৰ্প হোৱে ছন্ন৷
সৰ্ব্বজন ৰঞ্জি থাকে মধুৰ বচন॥
গমন গম্ভীৰ নেত্ৰ কমলৰ পাসি৷
চন্দ্ৰসম বদন প্ৰকাশে অল্প হাসি॥
সুবোধ সুথিৰ ধীৰ গম্ভীৰ সাগৰ৷
প্ৰীতি বাঢ়ি যায় তান্ত সমস্ত লোকৰ॥
