এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৭০
৺শঙ্কৰদেৱ।
পাচে একদিনা গৃহস্থ আঙ্গিনা
প্ৰবেশিলোঁ সবে যাই।
কুলত কায়স্থ সজ্জন জানিয়া
বাসা লৈলোঁ তৰে ঠাই॥ ৬৮৫
গৃহস্থে আসিয়া বোলে সম্বোধিয়া
অতিথিৰ ভিতি চাই।
যত দ্ৰব্য লাগে সবে আমি দিবোঁ
নিকিনিবা কাৰো ঠাই।
আমি বোলোঁ কড়ি গণিয়া লৈয়োক
দিয়ে যি দ্ৰব্য আছে।
বোলে তোৰা আগে ভোজন কৰিয়ো
কড়ি বুঝি লৈবোঁ পাচে॥ ৬৮৬
খড়ি মুগ দালি কলাৰ বিয়ালি
তৈল আদি কৰি যত।
পৰম গৌৰবে সতকাৰ ভাৱে
দিলেক আনি আগত॥
বন্ধণ কৰিয়া অন্নক ভুঞ্জিয়া
বসিলোঁ মনত সুখে।
শঙ্কৰে কহন্ত কৃষ্ণৰ কথাক
শুনোঁহো সবে উৎসুকে॥ ৬৮৭
