এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৬৯
৺শঙ্কৰদেৱ।
মাধৱ বদতি শুনিয়া সম্প্ৰতি
সখি থিৰ কৰি চিত্ত।
গঙ্গা তীৰ হন্তে তুমি ফিৰি আইলে
যি ভৈলা কথা তহিত॥
সবাকে চাহিয়া শঙ্কৰে মাতিয়া
পুছিলা কথা সাদৰি।
কাত কত মান বিত্ত আছে মোত
কহিয়োক নিষ্ট কৰি॥ ৬৮৩
যাত যত খানি বিত্ত আছে জানি
কহিলে কথা আগত।
উদাৰ গোবিন্দে কহিলন্ত আগে
নাহিকে বিত্ত লগত॥
বোলন্ত শঙ্কৰে শুনা নিৰন্তৰে
যাহত নাহিকে কড়ি।
তাহাকো নেড়িবোঁ সবেয়ো পুছিবোঁ
এহি বুলি গৈলা লৰি॥ ৬৮৪
যথাত ৰহন্ত কড়িক তোলন্ত
অনুৰূপি ভাৱে তেৱে।
দুই জনে যাই আনন্ত বেসাই
ভোজন কৰন্ত সৱে॥
