এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৩
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
বিষয় ঐশ্বৰ্য্য ভোগে হুয়া আসকতি।
তাত মোহ হুয়া ঈশ্বৰত নেদে মতি॥ ১২০
বেদে যে কহয় তিনি গুণৰ বিষয়।
তুমি এবে নিৰ্গুণ হুয়োক ধনঞ্জয়॥
মাধৱে বোলপ্ত সখি কহো উপদেশ।
যি কৰ্ম্ম নিৰ্গুণ তাক শুনা গুড়াকেশ॥ ১২১
যিটো কৰি কৰ্ম্মফল নবাঞ্ছয় তাৰ।
শীত উষ্ণ সুখ-দুখ কৰি কৰিহাৰ॥
অপ্ৰাপ্য বস্তুক যত্ন নকৰিবা অতি।
পাইলে ৰাখিবাক প্ৰতি নকৰিবা মতি॥ ১২২
ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা মানি কৰ্ম্ম কৰা পুন।
ইমতে কৰিলে কৰ্ম্ম হোৱয় নিৰ্গুণ॥
পাৰ্থে বোলে কিবা কাজে কৰ্ম্ম কৰি মৰে।
কৰ্ম্ম কৰি যদি তাৰ ফল ত্যাগ কৰে॥ ১২৩
যেন তীৰ্থে যাই স্নান নকৰয় পাচে।
তাত পৰে বৰ্ব্বৰ কুবুদ্ধি কোন আছে॥
কৃষ্ণে বোলে তাৰ হেতু শুনা মহাবল।
নুখুজিলে ঈশ্বৰে আপুনি দেন্ত ফল॥ ১২৪
যেন আতি শিশুছাৱা ভক্ষ নোখোজয়।
স্নেহে থাকি তথাপিতো মাতৃ স্তন দেয়॥
কুবুদ্ধি নোহয় সিটো মহন্ত আশয়।
যত সুখ লাগে ব্ৰহ্মসুখতে মিলয়॥ ১২৫
